Dúas viaxes diferentes. E momentos de pensamentos.
Todo o mundo durme. Entre as árbores vese o Farol do penedo da Saudade en São Pedro de Moel. Aí está a luz de esperanza entre toda a negrura. A outros tráelles outro tipo de pensamentos, que no fondo é atopar o que se nega sistematicamente no local, no próximo.
Farol do Cabo de São Vicente en Sagres. O mundo acaba de aplaudir ao afogamento do sol no fondo do mar. Todos os días ocorre o mesmo e, sen embargo, parece un milagre que ocorra diante dos propios ollos.
Un ten a tentación de coleccionar faro(i)s como se palcos da música se tratasen. Ao fin son dúas construcións cun uso moi concreto e especial. Resístome a semellante cousa, aínda que ir na procura de faro(i)s é como procurar as fins do mundo. O mundo coñecido, o mundo defraudante. Cun mundo por diante, distante, un mundo por coñecer, ilusionante.
A fin non é máis que un comezo. O farol é unha guía, un camiño novo. De luz.
Ningún comentario:
Publicar un comentario