Este ano a miña visión foi a de blogaliza.tv, que transmitiu os premios en directo e on line.
Os premios foron comentados dende a propia illa, polos propios asistentes, e dende fóra. Pódense ver no twitter procurando #premiosxerais e xerais.
Neste ano houbo emoción, moita enerxía e discursos longos que haberá que retomar para darse conta do que se dixo.
Unha tarde de encontros moi interesantes moi enriquecedores, paseos tranquilos, pensamentos de vagar. O tempo navegou cun ritmo moi calmo e deu para facer a foto de sempre da ponte de rande, dos premios esperando, do paseo dos buxos a soas...
Os premios foron para Teresa González Costa e Iolanda Zúñiga.
Haberá que porse en disposición para que che rouben a bicicleta verde na periferia. Eu estou xa preparado e impaciente.
Un pracer compartir esta tarde con goretoxo, ghanito, pauloshka, olevantadordeminas, e sentir a tati dende o outro lado.
O barco xa alá vai, leva consigo todas as verbas, todas as emocións, as amistades, a música... que volverán o ano que ven renovados, distintos, noutras olladas...
2 comentarios:
Para min foi emocionante contar coa túa amizade e a túa colaboración. Aperta fraterna do Alfredo Ferreiro.
[...] «A illa de San Simón» (O curioso impertinente, Mirinho) [...]
Publicar un comentario