xoves, xaneiro 31, 2008
sábado, xaneiro 19, 2008
Espazo Lectura
Iniciativas por todos lados. Proxectos interesantes. Ideas sobran na Galiza cultural.
Xa se falará máis adiante sobre isto. (Isto non deixa de ser nada máis que publicidade anticipada)
Imaxe recollida en Contomar.
Xa se falará máis adiante sobre isto. (Isto non deixa de ser nada máis que publicidade anticipada)
Imaxe recollida en Contomar.
mércores, xaneiro 16, 2008
venres, xaneiro 11, 2008
09. Últimos destinos
Ando con dúas ideas na cabeza para outros tantos programas de radio. Un teño que pensalo ben e para o outro teño que conseguir as músicas.
Mentras tanto ocorreuseme facer un programa coas últimas músicas que acaban de ocupar sitio na estantería dos discos. Hai unha preponderancia de discos galegos, pero é que os artistas galegos andan moi traballadores. Tamén hai unha especial búsqueda pola miña banda das músicas que se están a facer neste preciso momento pola parte noroeste da península. Aínda que tamén hai máis cousas, claro.
A ver que vos parece.
01. Crema de gaita - Regueifa de San Salvador de Pedreiro.
O programa anterior rematou cun tema de Crema de Gaita. Os dous únicos temas que me gustan de verdade dese disco son o tango aquel e este tema de despedida do disco. O resto do disco déixame un tanto... non sei como dicilo... un tanto con sensación de música de banquete de voda. Os músicos con moi bos, todo é moi limpo, mais...
02. Señora Carmen - Maio Longo.
A Señora Carmen ten 82 anos e acaba de sacar o seu primeiro disco. Pero non é a primeira ver que grava, pois é compoñente, e ademáis solista, de Malvela. Este non é o tema que máis me gusta do disco, aínda que todo o disco está moi ben. O que máis me gusta é:
Como isto de sacar un disco fai que te coñezan máis, tamén participou no disco Pelo Gato 24, producido pola AGG. Aí vai un vídeo promocional.
03. Señora Carmen - Y al amanecer se marcha el tren.
Non podía deixar de por tamén o tema que canta o señor Andrés no disco.
Tamén ten outras colaboracións: Uxía, Xosé Manuel Budiño, Rodrigo Romaní, Dulce Pontes...
O disco complétase cun libro escrito por Fran Alonso e un dvd que aínda o teño por ver.
04. Edyta Geppert - Meshuge.
Este disco de Edyta Geppert caeu nas miñas mans porque tiña o nome de Kroke. A situación foi case coma un fanático que non é capaz de soltar nada no que poña a man este grupo polaco. Tal vez non sexa unha comparación, tal vez sexa realidade pura e dura. Tal vez...
05. Júlio Pereira - Faro Luso.
Levaba xa bastante tempo que Júlio Pereira non gravaba nada. E parece como se non pasase o tempo por el. Non sei se é está ben ou mal, mais eu sigo disfrutando coa súa música. No seu tempo parecíame dos músicos máis innovadores e experimentadores. Agora parece que quere reivindicar a súa música. Mais isto é só unha impresión miña.
06. Germán Kucich - Bajo Minimos.
Cheguei a este disco preguntando por Paco Charlín que me levou a este disco de Kucich, Charlín & Barroso Trío. Un disco de jazz feito en España que xa non parece español. Ou sexa que están comezando a tocar música en lugar de demostrar que son moi bos músicos. Isto dicíamo unha vez Tamara: 'Tocan músicas con moita dificultade e moi rápido, non entendo moi ben toda esta enerxía que se desparrama'.
No propio disco dise algo moi parecido: "A nadie pasa desapercibido, y mucho menos a quienes seguimos con febril entusiasmo la evolución del Jazz hecho en España, que algo está pasando en el seno de este género en nuestro país. Poco a poco, muchos de nuestros músicos comienzan a dejar al margen el revisionismo del bop imperante las últimas décadas y comienzan a asumir los retos de una contemporaneidad que debió establecerse entre nosotros hace mucho tiempo." Sergio Cabanillas ("Universos Paralelos" Onda Verde Madrid, 107.9 FM)
07. Xosé Luis Miguélez - Apaixoada.
O mundo dos gaiteiros e a gaita en Galiza leva moito tempo intentando acadar todos os lugares posibles. Esperanza é o título do disco do primeiro licenciado de gaita da historia galega, no conservatorio superior de música de Vigo. Este disco é a gravación do concerto de fin de carreira. Un disco cheo de cousas realmente virtuosas e de dúos con piano (como todo instrumento do conservatorio ten que ter unha obra con acompañamento de piano), incluso momentos de distorsión (moi seguramente provocado pola outra súa faceta).
Mais Xosé Luis Miguélez non é só gaiteiro, nen toca só música tradicional ou folk, se non que tamén sopra no saxofón para facer jazz.
Comezou tocando a gaita no seo da Real Banda de Gaitas da Deputación de Ourense do señor Foxo (non busquedes ningún vínculo que non paga a pena), gañando primeiro trofeo Fin de Siglo, no que participaron os grandes gaiteiros que se reparten nas distintas formacións de hoxe en día. O disco resultante dese concurso foi reeditado despois co nome de Mestres da Gaita.
08. Quinteto Tati - Valsa Quase Antidepressiva.
Non é un quinteto, que é sexteto. E o de Tati vai en homenaxe a Jacques Tati. O Quinteto Tati non me chegou precisamente agora ás miñas mans, pero si ás miñas orellas. Non podo facer outra cousa que por o primeiro tema cun título tan evocativo.
09. Medeski, Scofield, Martin & Wood - The Tube.
Non coñecía de nada a Medeski, Martin & Wood cando fun velos por primeira vez a un concerto. Só tocaron 5 temas en hora e media. O pianista antes de sentarse caiu directamente sobre o teclado, ou sexa literalmente, comezando cun caos musical entre os tres que foron ordenando pouco a pouco. Remataron o concerto tocando ata que xa estaban nos camerinos (melódica, contrabaixo e unha percusión brasileira) e aínda seguiron tocando un bó anaco que se lles oía aínda despois da gran ovación do público. Saín do concerto cunha sensación que non volvín ter ata que volvín velos outra vez. O segundo, moito máis electrónico, non se pareceu nada ao primeiro concerto, mais a enerxía que puxeron enriba do escenario nos dous casos inundounos a toda a xente que fumos velos.
Quixen ter a súa música e merquei varios discos. Os discos decepcionáronme bastante. Os músicos son moi bós, a música excelente... mais non hai remedio, son para escoitar en directo.
Este disco, no que se lle añade Scofield á guitarra non é un, son dous. O que me decidiu a levarmo é que o segundo era unha gravación en directo. A conclusión está clara. Non se me escaparán se dan algún concerto preto de onde me atope.
10. Pai da cana - A Carolina.
Deste disco non podía pór outro tema que este. E é que me trae lembranzas de hai case dez anos. Sempre estou por colgar algo de Fódete Xestas! e explicar un pouco que era isto, mais será noutro momento.
Pai da cana é unha charanga, unha murga. Música movida para bailar.
11. Baby Dee - Be Optimistic (Shirley Temple's S.
Tampouco é unha achega última, só que me apetecía que aparecese xa por aquí. Moitos dos meus descubrimentos musicais prodúcense en directo. Esta vez foi no festival SinSal.
Baby Dee non se pode explicar. Hai que vela e escoitala en directo. Xa se sabe, os verdadeiros artistas gañan en directo e perden ao ser gravados. Ao contrario que os "outros".
12. Theodore Kerkezos-Roberto Minczuk-London Philharmonic Orchestra - Piazzolla_Tango Suite_Adios Nonino.
De cando en vez cae algunha música clásica de saxofón. Na música clásica hai pouca música para saxofón, por tratarse dun instrumento moi moderno e moi identificado co jazz. O son que se utiliza nun tipo de música, a pesares de ser o mesmo instrumento, non é o mesmo. Desta forma o saxofón nunha formación clásica ocupa o posto entre o clarinete e a trompeta, aínda que parece moito máis da familia dos clarinetes, pola limpeza que se utiliza. Escollo este tema por ser un tema moi moderno adaptado para orquesta clásica e saxo solista. E aínda estou por topar o grupo de só saxofones que gravara a suite enteira de Piazzolla. Escoiteina en directo e é realmente unha marabilla. Seguirei buscando para que se escoite aquí algún día.
13. Este tema déixoo para que o adiviñedes, o procuredes, para que me digades que é e quen é.
Mentras tanto ocorreuseme facer un programa coas últimas músicas que acaban de ocupar sitio na estantería dos discos. Hai unha preponderancia de discos galegos, pero é que os artistas galegos andan moi traballadores. Tamén hai unha especial búsqueda pola miña banda das músicas que se están a facer neste preciso momento pola parte noroeste da península. Aínda que tamén hai máis cousas, claro.
A ver que vos parece.
01. Crema de gaita - Regueifa de San Salvador de Pedreiro.
O programa anterior rematou cun tema de Crema de Gaita. Os dous únicos temas que me gustan de verdade dese disco son o tango aquel e este tema de despedida do disco. O resto do disco déixame un tanto... non sei como dicilo... un tanto con sensación de música de banquete de voda. Os músicos con moi bos, todo é moi limpo, mais...
02. Señora Carmen - Maio Longo.
A Señora Carmen ten 82 anos e acaba de sacar o seu primeiro disco. Pero non é a primeira ver que grava, pois é compoñente, e ademáis solista, de Malvela. Este non é o tema que máis me gusta do disco, aínda que todo o disco está moi ben. O que máis me gusta é:
Como isto de sacar un disco fai que te coñezan máis, tamén participou no disco Pelo Gato 24, producido pola AGG. Aí vai un vídeo promocional.
03. Señora Carmen - Y al amanecer se marcha el tren.
Non podía deixar de por tamén o tema que canta o señor Andrés no disco.
Tamén ten outras colaboracións: Uxía, Xosé Manuel Budiño, Rodrigo Romaní, Dulce Pontes...
O disco complétase cun libro escrito por Fran Alonso e un dvd que aínda o teño por ver.
04. Edyta Geppert - Meshuge.
Este disco de Edyta Geppert caeu nas miñas mans porque tiña o nome de Kroke. A situación foi case coma un fanático que non é capaz de soltar nada no que poña a man este grupo polaco. Tal vez non sexa unha comparación, tal vez sexa realidade pura e dura. Tal vez...
05. Júlio Pereira - Faro Luso.
Levaba xa bastante tempo que Júlio Pereira non gravaba nada. E parece como se non pasase o tempo por el. Non sei se é está ben ou mal, mais eu sigo disfrutando coa súa música. No seu tempo parecíame dos músicos máis innovadores e experimentadores. Agora parece que quere reivindicar a súa música. Mais isto é só unha impresión miña.
06. Germán Kucich - Bajo Minimos.
Cheguei a este disco preguntando por Paco Charlín que me levou a este disco de Kucich, Charlín & Barroso Trío. Un disco de jazz feito en España que xa non parece español. Ou sexa que están comezando a tocar música en lugar de demostrar que son moi bos músicos. Isto dicíamo unha vez Tamara: 'Tocan músicas con moita dificultade e moi rápido, non entendo moi ben toda esta enerxía que se desparrama'.
No propio disco dise algo moi parecido: "A nadie pasa desapercibido, y mucho menos a quienes seguimos con febril entusiasmo la evolución del Jazz hecho en España, que algo está pasando en el seno de este género en nuestro país. Poco a poco, muchos de nuestros músicos comienzan a dejar al margen el revisionismo del bop imperante las últimas décadas y comienzan a asumir los retos de una contemporaneidad que debió establecerse entre nosotros hace mucho tiempo." Sergio Cabanillas ("Universos Paralelos" Onda Verde Madrid, 107.9 FM)
07. Xosé Luis Miguélez - Apaixoada.
O mundo dos gaiteiros e a gaita en Galiza leva moito tempo intentando acadar todos os lugares posibles. Esperanza é o título do disco do primeiro licenciado de gaita da historia galega, no conservatorio superior de música de Vigo. Este disco é a gravación do concerto de fin de carreira. Un disco cheo de cousas realmente virtuosas e de dúos con piano (como todo instrumento do conservatorio ten que ter unha obra con acompañamento de piano), incluso momentos de distorsión (moi seguramente provocado pola outra súa faceta).
Mais Xosé Luis Miguélez non é só gaiteiro, nen toca só música tradicional ou folk, se non que tamén sopra no saxofón para facer jazz.
Comezou tocando a gaita no seo da Real Banda de Gaitas da Deputación de Ourense do señor Foxo (non busquedes ningún vínculo que non paga a pena), gañando primeiro trofeo Fin de Siglo, no que participaron os grandes gaiteiros que se reparten nas distintas formacións de hoxe en día. O disco resultante dese concurso foi reeditado despois co nome de Mestres da Gaita.
08. Quinteto Tati - Valsa Quase Antidepressiva.
Non é un quinteto, que é sexteto. E o de Tati vai en homenaxe a Jacques Tati. O Quinteto Tati non me chegou precisamente agora ás miñas mans, pero si ás miñas orellas. Non podo facer outra cousa que por o primeiro tema cun título tan evocativo.
09. Medeski, Scofield, Martin & Wood - The Tube.
Non coñecía de nada a Medeski, Martin & Wood cando fun velos por primeira vez a un concerto. Só tocaron 5 temas en hora e media. O pianista antes de sentarse caiu directamente sobre o teclado, ou sexa literalmente, comezando cun caos musical entre os tres que foron ordenando pouco a pouco. Remataron o concerto tocando ata que xa estaban nos camerinos (melódica, contrabaixo e unha percusión brasileira) e aínda seguiron tocando un bó anaco que se lles oía aínda despois da gran ovación do público. Saín do concerto cunha sensación que non volvín ter ata que volvín velos outra vez. O segundo, moito máis electrónico, non se pareceu nada ao primeiro concerto, mais a enerxía que puxeron enriba do escenario nos dous casos inundounos a toda a xente que fumos velos.
Quixen ter a súa música e merquei varios discos. Os discos decepcionáronme bastante. Os músicos son moi bós, a música excelente... mais non hai remedio, son para escoitar en directo.
Este disco, no que se lle añade Scofield á guitarra non é un, son dous. O que me decidiu a levarmo é que o segundo era unha gravación en directo. A conclusión está clara. Non se me escaparán se dan algún concerto preto de onde me atope.
10. Pai da cana - A Carolina.
Deste disco non podía pór outro tema que este. E é que me trae lembranzas de hai case dez anos. Sempre estou por colgar algo de Fódete Xestas! e explicar un pouco que era isto, mais será noutro momento.
Pai da cana é unha charanga, unha murga. Música movida para bailar.
11. Baby Dee - Be Optimistic (Shirley Temple's S.
Tampouco é unha achega última, só que me apetecía que aparecese xa por aquí. Moitos dos meus descubrimentos musicais prodúcense en directo. Esta vez foi no festival SinSal.
Baby Dee non se pode explicar. Hai que vela e escoitala en directo. Xa se sabe, os verdadeiros artistas gañan en directo e perden ao ser gravados. Ao contrario que os "outros".
12. Theodore Kerkezos-Roberto Minczuk-London Philharmonic Orchestra - Piazzolla_Tango Suite_Adios Nonino.
De cando en vez cae algunha música clásica de saxofón. Na música clásica hai pouca música para saxofón, por tratarse dun instrumento moi moderno e moi identificado co jazz. O son que se utiliza nun tipo de música, a pesares de ser o mesmo instrumento, non é o mesmo. Desta forma o saxofón nunha formación clásica ocupa o posto entre o clarinete e a trompeta, aínda que parece moito máis da familia dos clarinetes, pola limpeza que se utiliza. Escollo este tema por ser un tema moi moderno adaptado para orquesta clásica e saxo solista. E aínda estou por topar o grupo de só saxofones que gravara a suite enteira de Piazzolla. Escoiteina en directo e é realmente unha marabilla. Seguirei buscando para que se escoite aquí algún día.
13. Este tema déixoo para que o adiviñedes, o procuredes, para que me digades que é e quen é.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)