Cantos de berce...

Cada certo tempo alguén me pregunta por cantos, cantigas, cancións de berce, de arrolo... nanas en galego.

E púxenme a rebuscar, e non é que haxa moitas, non.

Por iso pregunto: Que canción de berce coñeces? Cantas algunha? De onde a sacaches?

El retorno a la tierra.

Para os que estean agardando desesperadamente pola seguinte entrega dos combates cotidianos poden pasar un bó rato cos distintos números de 'El retorno a la tierra', onde Manu Larcenet comparte con Jean-Yves Ferri a autoría.

Paseino realmente ben lendo o primeiro tomo. Historias dunha páxina que van conformando entre todas unha historia enteira. O protagonista chámase Manu Larcenet. Non digo máis.

Projecto Miño

Tremenda é a tentación de adicarlle un programa enteiriño para o último disco de Baldo Martínez. Poida que sexa o músico que máis aparece nos distintos programas que fun facendo. Aparece en tantos proxectos e todos tan bos que é normal que así sexa.

Máis dunha vez dixen que Baldo Martínez é o músico de jazz máis interesante no panorama español actualmente. É o que máis inquietudes ten e o que máis se está a mover. Tal vez sexa porque é o que máis teño escoitado en directo. Tal vez sexa porque asistín a moitas noites de jam sessión a golpe de martes que me daban moita enerxía para o resto da semana. Tal vez sexa pola lembranza de descubrir que existía jazz galego alá polo ano 95 na revista Cuadernos de Jazz nunha reseña do grupo Clunia Jazz. Agora sei que aquel foi o último disco deste grupo ourensán. Xa tiñan moito percorrido andado cando eu os descubrín. E digo mal, porque nunca cheguei a escoitalos. E busqueinos, mais nunca cheguei a ver un disco seu diante. Agora non hai maneira de conseguilos. Mais todo é recuperable, parece que teñen a idea de gravar un disco proximamente.

Só vin unha reseña do disco e foi en a nosa terra, na edición de papel, na web non fun quen de velo. Por iso poño aquí o enlace á entrevista que lle fixeron na web de distrito jazz. Aí explica moito da concepción do disco e adianta un proxecto de só contrabaixo.

Coíncido plenamente no que di de Maite Dono, poeta e cantante, segundo a época e o entorno. Non lle fixen moito caso nos dous discos que editou, agás por unha canción que me tocou na fibra sensible, mais cando a vin en directo con Projecto Miño descubrinme ante a súa voz. Lembra irremediablemente a Maria João, pero é que no proxecto inicial encargado a Baldo polo festival de jazz de Guimarães, a cantante era Maria.

Tamén me ven á memoria o disco de Alberto Conde Trío. Trío con Baldo Martínez e Nirankar Khalsa. E tamén que ía ir ao seu concerto no Imaxina Sons, e que non fun, cousa da que me arrepinto profundamente. A cara de Nirankar Khalsa érame coñecida ata que caín que nunha das jam sessions chegou un negro moi chamativo cuns bongós e añadíuse ao grupo e foi flipante. Despois colleu a batería e nunca vira a ninguén con tanto gusto (despois lembreime de Jose Antonio Galicia, e a cousa quedou en empate)...

Vamos que supoño que terei que dedicar un programa ao jazz. Ao jazz contemporáneo galego. Mais xa se verá...

Máis tarde: E o caso é que o que quería contar é que non hai promoción deste disco nin de practicamente ningún disco de jazz. E é que nin sequera na páxina web de Baldo Martínez se fai referencia a este disco.

Felicitación navideña

Nova de última hora: Papá y Mamá Noël demandan a El Jueves.

Alt.08

El Eternauta II

O mundo dos eternautianos é infinito... un mundo paralelo.



Existen secuelas, precuelas, obras de teatro, óperas rock, cortos, películas de debuxos animados... e hollywood aínda non se fixou nela!!!!

El Eternauta

El Eternauta, cómic arxentino publicado entre os anos 1957 e 1959 na revista Hora Cero. Hai 50 anos desta historia que non perdeu absolutamente nada co paso dos anos. Sería tamén unha grande historia de ser creada na actualidade.

Pódese ler moita información na wikipedia, mais recomendo ler esta obra sen saber nada dela. De tódalas formas a maneira de como está escrita fai que a historia non teña pausa e se vaia de sorpresa en sorpresa.

Poucas historias me atraparon tanto como esta, na que sen darme conta pasaron as horas ata rematar o libro de máis de 300 páxinas. Pódense facer moitas elucubracións sobre o que relata no fondo, sobra a situación, a crítica á sociedade, aos sistemas políticos, á loita de clases... pero iso deixarémolo para cando leades a obra e poidamos discutila diante dun café. De seguro que merece unha relectura, ou dúas, ou...

Despois fixeron segundas partes, e terceiras... que xa veremos se nos introducimos nelas ou nos quedamos con este moi bó sabor de boca.

E agora que hai crise de argumentos, e que está de moda levar as 'historietas' ao cine, tamén El Eternauta está en proceso de transformación a "filme".

The Sound of Silence.

Xusto antes de facer o programa de Silencio pedinlle a bastante xente que me enviara propostas de músicas sobre este tema. Case todo o mundo que me contestou dixo:




Iso é o que se chama imaxinario colectivo.