Chegoume un mail cunha reivindicación para os mestres de danza tradicional (que eu creo que sería extensiva aos mestres de música tradicional) que pretende por unha banda conseguir firmas de adhesión e por outra crear un debate sobre o tema. Tal vez esteas completamente dacordo e queiras firmar directamente. Ou tal vez non esteas dacordo con todos os termos e queiras matizar algo. Para isto último podes facelo nos propios comentarios. Para adherirte á proposta ou querer saber máis podes dirixirte a Mercedes Prieto e Serxio Cobos no mail prietomartinez.mercedes@gmail.com.
Ilma. Conselleira de Cultura_________________________________________
Ilma. Conselleira de Educación
SITUACIÓN DOS MESTRES DE DANZA TRADICIONAL
Os abaixo asinantes queremos manifestar o noso desacougo e a nosa desconformidade pola carencia dunha planificación e regulación que contribúa á normalización da danza tradicional
Todas as persoas que se dedican profesionalmente a impartir clases de baile, moitos de eles hai máis de 20 anos, así como todas as persoas que confiabamos nun cambio político e con el esperabamos unha forte aposta pola nosa tradición , pola normalización do propio, asistimos con enorme frustración unha vez máis á chegada do mes de Setembro e ao inicio do novo ano lectivo sen cambio ningún ao respecto.
Os profesionais da danza quedan “roendo as uñas”, esperando a que algún colectivo, asociación cultural ou ANPA os chame para preguntarlle se poden darlles clase ese ano...sen contrato, na maioría dos casos, sen dereitos (contrato, vacacións,seguro, REGULAMENTACIÓN LEGAL xa que son traballadores) Traballando marxinalmente en algo que debería ser prioritario: que as nenas e nenos deste País coñeceran as manifestacións culturais propias , que souberan bailar e cantar e coñeceran os sons propios e sentiran orgullo de ser galegos.
A existencia dos mestres de baile posibilita que cada ano que moitos milleiros de persoas (moitos deles en idade escolar) aprendan nocións de ritmo, coordinación, conciencia corporal, equilibrio e forza muscular xunto con valores educativos como a socialización, tolerancia e integración , ou culturais como son as diferentes danzas relacionadas co noso riquísimo patrimonio que nos identifica como pobo.
Poderíase seguir con esta lista de nocións e competencias que se traballan nesas clases indo a outros eidos como o da saúde onde o aumento da autoestima e relaxación son dous factores importantísimos para o benestar das persoas.
Moitos de eses profesionais levan anos formándose, en cursos, recollidas, festas ou outras manifestacións culturais xa que de todos é sabido a grande importancia da transmisión oral desta actividade. Moitos vanse formar a outros países onde existen licenciaturas específicas que lles axuda a mellorar profesionalmente, e cando queren volver non teñen convalidación posíbel.
SOLICITAMOS:
1. FORMACIÓN REGLADA, para as persoas que elixan esa profesión. A resolución da consellería de educación e ordenación universitaria polo decreto 196/2007, onde establece o grao elemental das ensinanza de réxime especial de danza non é viable, xa que é imposible aprender nun ano lectivo (3º), con unha carga horaria de 60 minutos semanais tódolos contidos que se deben leccionar nas clases.
2.- Que aumente o horario das ensinanzas artísticas no currículo básico e que o eido tradicional forme parte do ENSINO OBLIGATORIO . É un dereito para as nenas e nenos galegos coñecer o propio , para poder amalo.
3.- REGULAMENTACIÓN DO EMPREGO (con tódolos dereitos e deberes do profesorado), para os profesionais que se dediquen a esa ensinanza.
4.- RECOÑECEMENTO DOS ANOS DEDICADOS A ESTA PROFESIÓN, para o persoal que fai esas actividades
Todas as persoas que se dedican profesionalmente a impartir clases de baile, moitos de eles hai máis de 20 anos, así como todas as persoas que confiabamos nun cambio político e con el esperabamos unha forte aposta pola nosa tradición , pola normalización do propio, asistimos con enorme frustración unha vez máis á chegada do mes de Setembro e ao inicio do novo ano lectivo sen cambio ningún ao respecto.
Os profesionais da danza quedan “roendo as uñas”, esperando a que algún colectivo, asociación cultural ou ANPA os chame para preguntarlle se poden darlles clase ese ano...sen contrato, na maioría dos casos, sen dereitos (contrato, vacacións,seguro, REGULAMENTACIÓN LEGAL xa que son traballadores) Traballando marxinalmente en algo que debería ser prioritario: que as nenas e nenos deste País coñeceran as manifestacións culturais propias , que souberan bailar e cantar e coñeceran os sons propios e sentiran orgullo de ser galegos.
A existencia dos mestres de baile posibilita que cada ano que moitos milleiros de persoas (moitos deles en idade escolar) aprendan nocións de ritmo, coordinación, conciencia corporal, equilibrio e forza muscular xunto con valores educativos como a socialización, tolerancia e integración , ou culturais como son as diferentes danzas relacionadas co noso riquísimo patrimonio que nos identifica como pobo.
Poderíase seguir con esta lista de nocións e competencias que se traballan nesas clases indo a outros eidos como o da saúde onde o aumento da autoestima e relaxación son dous factores importantísimos para o benestar das persoas.
Moitos de eses profesionais levan anos formándose, en cursos, recollidas, festas ou outras manifestacións culturais xa que de todos é sabido a grande importancia da transmisión oral desta actividade. Moitos vanse formar a outros países onde existen licenciaturas específicas que lles axuda a mellorar profesionalmente, e cando queren volver non teñen convalidación posíbel.
SOLICITAMOS:
1. FORMACIÓN REGLADA, para as persoas que elixan esa profesión. A resolución da consellería de educación e ordenación universitaria polo decreto 196/2007, onde establece o grao elemental das ensinanza de réxime especial de danza non é viable, xa que é imposible aprender nun ano lectivo (3º), con unha carga horaria de 60 minutos semanais tódolos contidos que se deben leccionar nas clases.
2.- Que aumente o horario das ensinanzas artísticas no currículo básico e que o eido tradicional forme parte do ENSINO OBLIGATORIO . É un dereito para as nenas e nenos galegos coñecer o propio , para poder amalo.
3.- REGULAMENTACIÓN DO EMPREGO (con tódolos dereitos e deberes do profesorado), para os profesionais que se dediquen a esa ensinanza.
4.- RECOÑECEMENTO DOS ANOS DEDICADOS A ESTA PROFESIÓN, para o persoal que fai esas actividades
