Non os votes

(Imaxe recollida en http://cafetasblog.wordpress.com/)

A aprobación da Lei Sinde por parte de PSOE, PP e CIU provocou o movemento #nonosvotes en twitter. Aínda na convicción de que a Lei Sinde non vai servir de nada, e que pode traer máis problemas dos que xa existen, non é de extrañar que servise de última gota do vaso polo absurdo de lexislar sobre o que non se coñece en absoluto.

Este movemento de #nonosvotes é o resultado da fartura da clase política que nos toca sufrir nestes momentos. Só hai que ver o mapa do corruptómetro:


Ver Mapa de Corrupción por Partidos Políticos nun mapa máis grande

Este mapa está elaborado cos casos de corrupción que se están recollendo no corruptómetro, onde se pode consultar cada un dos casos recopilados. É un mapa tremendamente indicativo da aplastante realidade da clase política por completo nefasta.

O corruptómetro é unha máis das accións que se están a facer na wiki de nolesvotes.org, que parte da iniciativa nolesvotes.com iniciada en twitter.

Esta iniciativa tráeme algunhas preguntas sobre o funcionamento da democracia e dos mecanismos dos cidadáns para tentar incidir sobre a súa realidade política. Tamén sobre a influencia que pode ter nunhas eleccións municipais onde todo pode ser terxiversado. Cuestiono a idea de pedir que "non se vote" a determinados partidos cando o que di a lóxica sería plantear unha iniciativa política que se presentase ás eleccións.

Aínda con estas e outras preguntas a iniciativa gústame por ser simple, por concretar un principio (Lei Sinde) claro e porque neste sistema case bipartidista o que lles pode facer dano é precisamente que se faga trasvase de votos en contra dos principais partidos.

Paréceme incrible o desprecio dos partidos implicados nesta iniciativa por ser "cousa duns poucos internautas". Como se os internautas non foran cidadáns!

____________________________________________________

Deixo aquí, e subscribo, o manifesto NON OS VOTES

O próximo 22 de maio, os cidadáns españois están convocados ás urnas para votar aos seus representantes públicos en todos os concellos e nalgúns parlamentos autonómicos. Os representantes elixidos terán ao seu cargo a xestión de miles de millóns de euros durante un período de catro anos, razón máis que suficiente para extremar as precaucións dos votantes: ao longo dos últimos anos,o nivel de corrupción na política española disparouse de maneira alarmante en todo o arco parlamentario.

PSOE, PP e CiU son as tres formacións políticas que pactaron para resucitar a Lei Sinde no Senado, unha lei que permite censurar Internet por vía administrativa, sen unha intervención xudicial que garanta a tutela efectiva dos cidadáns. Ao xuíz que deba validar o peche estaralle vedado analizar o fondo do asunto, isto é, a vulneración de dereitos de propiedade intelectual ou a posibilidade de producir un prexuízo patrimonial por parte da páxina web cuxa clausura se solicite. A Lei Sinde crea un "burato libre de xuíces" onde a decisión é tomada por unha comisión administrativa nomeada polo goberno, para evitar o que ata o momento viña ocorrendo: que os xuíces non daban a razón ás reclamacións da industria dos contidos.

A Lei Sinde é ineficaz. Non aborda unha reforma integral da lexislación de propiedade intelectual, único camiño para favorecer a xusta retribución dos creadores e artistas no marco dunha sociedade de cultura dixital. Aínda así, e a pesar da oposición dunha parte importante da sociedade incluíndo creadores e artistas, PSOE, PP e CiU votaron a favor dela. Pesaron máis as presións de gobernos estranxeiros e de grupos minoritarios que o interese social. Pero non todo é culpa dos nosos representantes: nós elixímolos, por acción ou omisión.

Desde Nolesvotes.com consideramos que PSOE, PP e CiU faltaron á súa principal obrigación coa cidadanía: defender a Constitución que xuraron ou prometeron acatar. A Lei Sinde somete Internet a unha lexislación excepcional, con grave diminución dos dereitos á liberdade de expresión e información e á tutela xudicial efectiva, posibilitando un maior control político da rede.

A túa decisión é importante. Non che pedimos o voto para ningún partido concreto, nin que votes en branco, nin que te absteñas, senón que te informes para comprobar que existen alternativas contrarias á Lei Sinde en todo o espectro ideolóxico. Pedímosche que defendas a liberdade na rede co teu voto, non apoiando a aqueles que cos seus actos fixéronse claramente merecedores dun voto de castigo.


O próximo 22 de maio, NON OS VOTES.

---------

Contido orixinal: http://www.nolesvotes.com
Hashtag en twitter: #nolesvotes

(Texto en galego collido de http://mskina.blogspot.com/2011/02/nos-os-votes-botaos.html)

Andaina na serra do Galiñeiro

Eu son dos que penso que o vento é unha forma de enerxía que hai que utilizar, que as enerxías chamadas "limpas" son a verdadeira alternativa para este mundo completamente esquilmado. Claro que tamén penso que ten que vir acompañado dun uso máis reponsable do consumo enerxético.

Penso que os muíños de vento son unha tecnoloxía que hai que potenciar, unha tecnoloxía que non é nova, que de sempre se utilizou. Os muíños de vento foron utilizados sobre todo en lugares onde non había a forza da auga dos ríos.

Mais resulta que no momento no que os aeroxeradores, que transforman a forza do vento en electricidade, comezan a ser "rentables" económicamente os "responsables" de turno quedan cegos por ver só e exclusivamente nunha dirección. A colocación dos aeroxeradores ten que ter en conta o impacto que sobre outros elementos causan.

Este é o caso da Serra do Galiñeiro. Un lugar cheo de recursos ambientais, xeolóxicos, paisaxísticos, etnográficos, arqueolóxicos e sociais de gran importancia. Unha chea de recursos que non se usan, que non se aproveitan, que non se protexen, que non se espallan. Unha chea de recursos que poderían ser rentables incluso de maneira económica, de forma responsable e autosostible.

Pero o único que se lle ocorre a estes políticos é un parque eólico que levaría por diante a tremenda riqueza desta serra.

É por todo isto que o domingo pasado houbo unha andaina reivindicativa pola protección da Serra do Galiñeiro. Arredor de 1500 persoas no monte nun día cheo de néboa, chuvia e vento.

Escoitarán os políticos as voces da xente que representan?




Deixo aquí o Manifesto pola protección da Serra do Galiñeiro.

MANIFESTO POLA PROTECCIÓN DA SERRA DO GALIÑEIRO
A Serra do Galiñeiro, lugar natural de encontro dos Concellos de Vigo, Gondomar, Mos, O Porriño e Tui, alberga numerosos valores ambientais, xeolóxicos, paisaxísticos, etnográficos, arqueolóxicos e sociais, polo que as asociacións cidadás que subscribimos este manifesto, consideramos que teñen que ser protexidos ao amparo das lexislacións europea, galega e municipal vixentes.

Na actualidade só os PXOM de Vigo e o Porriño inclúen a súa parte da Serra como Espazo Natural de Protección, a pesar de que o valor desta está avalado por documentos como o da Comisión de Espazos Naturais da Axenda 21 promovida pola Concellería de Medio Ambiente do Concello de Gondomar no 2009 e o anuncio da ampliación do Parque Natural do Monte Aloia a todo o cordal do Galiñeiro por parte do Conselleiro de Medio Ambiente e os rexidores dos concellos implicados no 2008. Non obstante a día de hoxe non só, non se cumpriron esas expectativas, senón que as ameazas sobre a Serra aumentaron.

Solicitamos a protección da Serra do Galiñeiro para preservar todos os seus valores para goce de todas e todos nós, así como das xeracións vindeiras porque queremos seguir tendo:

Un referente paisaxístico nas bisbarras do Val Miñor, Vigo, A Louriña, Baixo Miño e O Morrazo pola súa elevada altitude e polas formacións rochosas que a configuran.

Un rico patrimonio xeolóxico, tanto polas súas formacións de gneis de riebeckita nos cumes máis altos da Serra, como polos seus valores tectónicos únicos no mundo. Destacamos como formacións xeomorfolóxicas de orixe periglaciar a “Cova da Becha”, a “Lapa da Moura”, O monte dos Arruídos en Vincios ou a dos Milagres da Trapa nos Cabreiros.

Hábitats de breixeiras húmidas, brañas, turbeiras e matogueiras de influencia mediterránea e termófilas con endemismos, algúns deles catalogados pola Directiva Europea 43/92/CEE, como “Hábitats Prioritarios” como as "Breixeiras húmidas atlánticas meridionais de Ericas" ou “Hábitats de Interese Comunitario” como as "Breixeiras secas” e os "Pastos pioneiros en superficies rochosas". Queremos protexer a fauna de escasa presenza en Galiza, coma a azulenta papuda, ou endemismos coma a saramaganta Chioglossa lusitanica ou a rá patilonga. Tamén a avifauna migratoria como o picanzo real ou o pedreiro cincento. A ampliación da superficie protexida do Parque Natural do Monte Aloia a toda a Serra do Galiñeiro garantiría a continuidade dos ecosistemas imprescindibles para todas estas especies animais e vexetais da Serra.

Queremos seguir a disfrutar das pegadas da presenza humana en época prehistórica, dos petróglifos como o de “Auga da Laxe” de características únicas no continente europeo e das mámoas como as dos Bromús e as do chan das Moutas. De época histórica temos elementos importantes da arquitectura popular: presas, levadas, muíños de auga, abrigueiros para pastoreo comunal e para os obradoiros de cantería artesanal como foi a “Casa do Demo”.

E por se non presentaran xa por si mesas valores xeolóxicos singulares, as numerosas cavidades existentes na Serra do Galiñeiro, contan con elementos arqueolóxicos de orixe prehistórica e medieval, ademais de acoller un rico e variado patrimonio inmaterial, que se expresa en numerosas lendas populares e nun amplo abano de seres mitolóxicos.

Toda a Serra do Galiñeiro ofrece numerosos servizos económicos, de lecer, deportivos e culturais nunha área tan densamente poboada como é a área metropolitana de Vigo. Actividades deportivas e de ocio como o sendeirismo, a escalada, competicións de carreiras de orientación, colleita de cogumelos etc, ás que temos que sumar os aspectos didácticos relacionados coas Ciencias Naturais e Sociais que ofrece a Serra.

Amais disto, o Galiñeiro prové ao encoro de Zamáns e as súas augas subterráneas abastecen as traídas de aguas da veciñanza de toda es a contorna. Tamén acolle pastoreo de gado ceibe: cabalos, vacas, ovellas e cabras. As greas dos cabalos do monte galego permiten a celebración de dous Curros, o de Vincios e o de Morgadáns. Esta raza equina autóctona está actualmente en perigo de extinción, e a súa protección especial figura no Real decreto 1682/1977.

Queremos continuar coa xestión de aproveitamento multifuncional que moitas Comunidades de Montes e veciños, ou particulares fan da Serra, sustento de actividades culturais nas parroquias, e verdadeiras dinamizadoras da cultura do pobo.

Por todo o expresado denunciamos os proxectos e actuacións altamente impactantes que destragan a Serra, impulsados por un desarrollismo que ignora as súas catastróficas actuacións: plantacións de especies foráneas como eucaliptos ou piñeiros que reducen a biodiversidade e aumentan o risco de incendios, zonas inzadas de acacias, proliferación de canteiras, moitas delas ilegais pero que continúan en activo, así como canteiras en desuso sen a debida restauración. A presión de grandes infraestruturas como a construción de parques eólicos, estradas de circunvalación de áreas urbanas, son novas ameazas que se suman ao deterioro habitual que supoñen as pistas e movementos de terra sen control, os vertedoiros incontrolados de lixo e entullos, o tránsito frecuente de motos de cross e quads fora dos camiños e incluso a acampada ilegal.

Invitamos a toda a cidadanía, asociacións, clubs, entidades etc a sumárense a esta acción “Pola protección da Serra do Galiñeiro”, a traballar, aportar ideas que apoien a salvagarda das riquezas naturais, culturais e sociais que alberga e conduzan á declaración da súa protección.

Subscriben e apoian este manifesto:

A.C. Berra Val Miñor.
Adega.
Amigos da Terra
AGA: Asociación Galega de Apicultura
A Ría Non Se Vende
Asociación “A GROBA”
Asociación Cultural, Deportiva e Ecoloxista treze-catorze de Salceda de Caselas
Asociación Cultural “FESTA DA PREHISTORIA” de MOS
Asociación Veciñal Casco Vello de Vigo
Asociación de Veciños de Vincios
Centro Cultural as Pedriñas de Tameiga, Mos
Clube Espelelóxico Maúxo
Club de Montaña e Escalado AZIMUT
Club Peña Trevinca Montañeiros de Galicia
Club Montañaieros Celtas
Clube de montaña Xistra
Federación Galega de Montañismo
Comunidade de Montes de Vincios
Instituto de estudos Miñoranos
ÓutroVigoEPosible
Plataforma pola Defensa da Ría de Vigo Cíes
Salvemos Monteferro
S.O.S. Groba
Verdagaia

A banda deseñada, lectura (tamén) adulta

As primeiras lecturas que se nos ofrecen cando aínda non sabemos ler son libros onde as ilustracións o ocupan todo. Pouco a pouco os libros van incluíndo palabras, desprazando ás imaxes ata desaparecer cando se supón que xa chegamos á madurez lectora. Entón os libros máis cultos, os máis interesantes son os que posúen máis e óptimas verbas combinadas da mellor forma posible. Chegado este momento, as ilustracións pertencen ás lecturas “non adultas”. Neste camiño todas as combinacións de imaxe e verbas son procuradas para conseguir a fin última de ler. De ler con maiúsculas.

Os cómics forman parte deste camiño. Considéranse lecturas infantís ou adolescentes de mero entretemento e diversión que teñen a utilidade de atrapar ao principiante lector para que lea sen darse conta, para conseguir o hábito lector que moitas veces é difícil de acadar. A banda deseñada considérase como arte menor que hai que ir abandonando para darlle a importancia debida ás palabras, á lectura seria.

A un parécelle que non fai falta ter que dicir que a banda deseñada é unha forma de expresión á altura de calquera outra, mais sempre aparece xente coma Arturo Pérez Reverte, que di que “xa non leo tebeos”, ou como Vicente Molina Foix, que a atila de “indicio de infantilismo expresivo” e “entretemento moi menor” (nun artigo da revista Tiempo que creou moita polémica). Esta visión sobre o cómic é algo moi estendido e poida que teña que ver co proceso de aprender a ler que se describiu antes. Porque cando se fala de lectura sempre se fala de palabras. É o que habería que cambiar, que ampliar.

Isto explícase moi ben no libro O cómic e a arte secuencial, de Will Eisner, no que se cita a Tom Wolf nun artigo de agosto de 1977: “Nos últimos cen anos, a lectura vinculouse exclusivamente á capacidade de ler e escribir. Aprender a ler significou aprender a ler palabras. Agora ben, pouco a pouco a lectura foi motivo de reconsideración. As últimas investigacións demostraron que a lectura de palabras non é máis que unha parte dunha actividade humana moito máis ampla, que inclúe o desciframento de símbolos, a integración e organización da información. A lectura, no sentido máis amplo pode considerarse unha forma de percepción. A lectura de palabras é tan só unha manifestación desa actividade, pero hai moitas outras: a lectura de debuxos, mapas, diagramas, notas musicais...”

As imaxes son representacións gráficas concibidas para parecerse aos motivos que representan. Tamén se utilizan iconas que representan conceptos, ideas, filosofías que poden ter que ver coa realidade ou poden ser símbolos recoñecidos por todos. E tamén as letras son representacións gráficas que non gardan ningunha semellanza con aquilo que representan, aínda que tamén construímos con caracteres os emoticonos que acaban tendo ollos e boca... :)

Este cambio de concepto sobre o que debera ser a lectura, onde é algo máis que saber distinguir as letras do alfabeto e saber combinalas en palabras coa súa debida sintaxe, é reticente a atopar o seu lugar entre o considerado como culto. Aínda que entrar nos límites da cultura excede con moito a fin deste texto e que debera ter unha análise moito máis profundo, tanto nos límites das manifestacións culturais como no seu espallamento e divulgación.

Dicía que a un parécelle que non é necesario insistir no goce de ler banda deseñada sen ter que explicar que non son lecturas só para a idade infantil, pero ese prexuízo atópase ben presente en moita xente. E neste mundo entran todas as temáticas e inquedanzas de calquera outra manifestación cultural. O único que muda é a expresión artística e formal: cada unha (texto, imaxe, cine, televisión, radio, música, teatro, danza, etc.) ten as súas características concretas e usa regras diferentes, que poden coincidir en varias destas expresións. Existen bandas deseñadas infantís, adolescentes, adultas, con historias sinxelas, complicadas, históricas, autobiográficas, cómicas, dramáticas, policiacas..., hai banda deseñada boa e tamén a hai mala, como ocorre co resto das expresións humanas.

Moitos lectores de cómics acabaron abandonando a súa afición; non porque non lle gustara, senón por non atopar títulos acorde co seu gusto ou por pensar que os debuxos xa non son propios da súa idade. Lectores de cómics que no seu tempo foron Mortadelo, Superlópez ou Carpanta (ou calquera das personaxes do mundo Bruguera), ou que puideron ler algo de superheroes americanos como Superman ou Spiderman ou Capitán América (o mundo DC é inmenso), ou que tal vez leron algo de Roberto Alcázar y Pedrín, El guerrero del antifaz ou El capitán trueno, algún puido ir polo camiño do manga, algún outro puido ler revistas como Víbora ou Cimoc onde se podían ler historias de grandes autores, calquera opción é boa dependendo do que caeu nas mans de cada un no seu momento, pero que despois foi abandonando por outras lecturas máis “serias”. Moitas persoas pasaron por este camiño, esquecendo a lectura de viñetas ata que se atoparon con esa banda deseñada que o volveu atrapar nos debuxos da arte secuencial. Títulos como Contrato con Deus, de Will Eisner, considerada a primeira novela gráfica, onde a historia se fai máis ampla e afonda nos tema dos que se fala, ou Maus, de Art Spiegelman, o único cómic que posúe o premio Pulitzer e que conta a historia dun supervivente do holocausto nazi, ou tal vez Píldoras azules onde Peeters narra a súa historia coa súa moza, que ten o virus da Sida, ou poida que descubrise un manga como o de Taniguchi onde as historias son máis adultas ou tal vez caese nas súas mans Ikigami.. Puidera ser que lle falasen de Watchmen, de Alan Moore, onde se lle dá unha volta de torca ao tema dos superheroes (quen vixía aos vixiantes?) ou tal vez algún de Frank Miller, ou que cae nas súas mans o Trazo de xiz, de Miguelanxo Prado, a obra máis recoñecida do autor galego máis internacional e considerado como autor de culto; en fin, puido ser calquera obra cun contido máis “adulto” o que fixo que volvese ler banda deseñada e comezar de novo na procura de viaxes a través da re-coñecida lectura de debuxos. É entón cando a lectura toma outra dimensión, onde se descobre a narración gráfica distinta das películas, dos libros, das ilustracións, e que combina todos os elementos para chegar a unha mensaxe máis variada.

A banda deseñada ofrece unha lectura moi rica na que se combinan distintas linguaxes e formas de expresión. Hai palabras, imaxes, onomatopeas, signos de movemento, iconas, símbolos. Todos os elementos requiren dunha lectura distinta. Poderíase dicir que se trata dunha lectura máis completa, nun sentido máis amplo. Un pode deterse nunha viñeta e ver todos os recantos, os detalles, ou pasar por riba con présa, e en ningún caso se perde o fío da historia. O lector escolle onde parar, ou pode botar unha ollada rápida á viñeta ou páxina de máis adiante, ou volver atrás sabendo sempre onde se atopa, cunha facilidade pasmosa.

A un non lle parece que lle descubra a ninguén, e menos nunha rede social sobre o libro, o gran pracer da lectura dunha boa banda deseñada. Pero, por se acaso, insistirei unha vez máis. De seguro que existe un formato que será o que máis che guste: tebeo, cómic, novela gráfica, manga, superheroes, de corte social, histórico, autobiográfico, realista, de ciencia-ficción, fantasía...

Boa lectura!

Esta obra está baixo unha licenza Recoñecemento-CompartirIgual 3.0 Unported de Creative Commons
___________________________________________________________

Publicado no Caderno Redelibros. ISSN 2173-1977

Nematodo do piñeiro. e outras cousas.

Como dicía na anterior anotación, quedei coa xente de Tragsa para delimitar o monte. Queren comezar a talar os piñeiros dos veciños que non venderon a ningún madeireiro e van chamando á xente que si vendeu para delimitar o monte e non curtar ningún piñeiro que non corresponda.

Imos na procura dos marcos ou dos sinais que marcan os lindes do monte, pero o traballo simplifícase moito porque xa o madeireiro marcou os piñeiros que vai levar. En moitas ocasións sabemos por onde vai o monte vendo os piñeiros marcados. De todas formas van facendo unha nova marca nos piñeiros que forman o perímetro do monte.



Falo con eles pero non saben moito máis ca min. Só un dato que eu non lera. O nematodo mantense inactivo por debaixo dos 22ºC polo que as datas que se manexan de prazo para talar as árbores están pensadas baixo este criterio. Eu dígolle de todas as formas que os prazos que se están dando son imposibles de cumprir, pero que hai que por prazos moi curtos para que se comece a cortar. Tamén conclúe el que hai que ser optimista porque o clima axuda neste caso a acabar co becho.

Tamén lles digo que a miña máxima preocupación é o plan de reforestación que non existe. Quédanseme mirando con ollos de "nós tampouco sabemos que exista ningún plan."

E pouco máis. Ben, si, antes a miña tía pregúntalles que se é certo que os piñeiros de menos de 1m de altura se poden deixar sen cortar, tal e como se dicía no Faro de Vigo do 28 de xaneiro. Eles non sabían moi ben pero soáballes. Procuro no Faro de Vigo dese día e atopo esta nova, onde se di que "haberá que eliminar as coníferas de máis dun metro de altura". Así que parece que os piñeiros que están nacendo poden salvarse (desta vez, polo menos). Aínda que tal e como se espalla o nematodo e como se están a facer as cousas non creo eu que se poida parar, e penso que os veciños deberían ir pensando en ter outras árbores no monte, mais isto é só opinión miña.

Unha pequena anécdota, da que non vou sacar ningunha conclusión e que penso que foi despiste, é que estabamos na procura dos piñeiros marcados polo madeireiro pero unha das árbores non estaba marcada e el dicíame se estaba seguro que ao mellor non era por aí por onde pasaba a linde. Eu contesteille que esa árbore non estaba marcada porque non era un piñeiro e non estaba vendida, senón que era un carballo. (Espero que os que veñan cortar non teñan estes despistes).

Xa se escoitan motoserras por todos lados e xa se vai vendo como se van cortando os piñeiros.



Tamén se ve claramente como se cortan os piñeiros pero os eucaliptos quedan.



Tamén me chamou a atención como se transportaban os piñeiros, xa que ao principio falábase de que tiña que ser en camións pechados para non ir espallando o becho. Supoño, porque o vin noutra ocasión, que se trasladaban os piñeiros para outro zona dentro do perímetro de 1,5 Km de radio. Pero estarase vixiando en todo momento que non se trasladen a outros sitios?



Eu son pouco optimista en canto ao futuro do monte, e sobre todo sobre o futuro dos piñeiros. E quero dicir de todos os piñeiros de Galicia, non creo que se poida parar un insecto facilmente, sobre todo cando a madeira viaxa con total impunidade entrando dende Portugal, e vendo como todo o mundo trata de saltar por riba das normas establecidas para desfacerse do nematodo.

_______________________________________________________

Mudando de tema (ou non). Atopei xente traballando no sumidoiro, que despois de estar de alcalde de Salvaterra toda a democracia, e despois de innumerables peticións, parece que acordou agora. Casualidade?



Chegaremos a librarnos destas cousas?

_______________________________________________________

Por último, saco en limpo, e quédome coa sensación de coñecer o monte que xa facía moitos anos polo que non paseaba. A pesares de levar días sen chover acabei cos pes mollados (por culpa da néboa), sen árbores isto non é posible. Percorrer o monte polo que corría e xogaba de neno tróuxome moitas lembranzas. Supoño que isto non me pasará só a min. Neste paseo fun ata a veiga que agora quedou de monte e a sorpresa foi atoparme alí con carballos e non con ningunha outra árbore, nin piñeiros, nin eucaliptos, nin ningunha outra cousa. Un lugar ao que volver.

Templetes ou Kioscos

Para información de http://palcosdamusica.blogaliza.org

Templetes o Kioscos

O nematodo do piñeiro. Tragsa

Hoxe tócame volver a Leirado para ver os límites do monte coa xente de Tragsa. Resulta que están xa traballando e, polo visto, xa tamén cortando. No caso dos afectados que venderon os seus piñeiros a madeireiros Tragsa quere asegurarse de que non corta ningún piñeiro que non corresponda. Chámanme para que lles diga cales son os meus piñeiros e así non cortalos.

Eu respóstolle que non entendo isto. Se Tragsa vai cortar as árbores en canto pase o prazo previsto (ao principio era o 28 de febreiro, aínda que xa oín que se atrasou) para ter todo talado, da igual de quen son os piñeiros, pasado o prazo de corta hai que cortalos todos.

Din que eles van ir cortando os piñeiros dos veciños que non venderon a súa madeira, que se acollen ao prezo que consiga a Xunta (ou sexa, Tragsa) na subasta da madeira.

Entendo, polo tanto, que os piñeiros que eu non venda non entrarán no trato da subasta da Xunta, cando eu pensaba que si, que unha cousa era a madeira que eu vendía e outra a que se encargaría de cortar a Xunta.

A ver que máis me din entón, se é que din algo...