Tanto na anterior anotación como nesta hai que ter en conta o carácter municipal destas eleccións, aínda que a comparación coas eleccións de 2007 se pode facer directamente.
O panorama en Galiza é máis desalentador que no resto do país, onde os políticos adícanse sen vergoña de ningunha clase a repartir directamente cartos nos mítins de campaña. E aínda se mostran orgullosos de "axudar" á xente.
O PP parece non ter máis teito electoral que o propio censo e campan ás súas anchas.
As contas son claras, o PP sube (54.176 votos máis, que representa un incremento do 8% con respecto ás eleccións de 2007), o PSOE baixa (66.566 votos menos, case un 14% menos que en 2007) e o BNG baixa (53.766 votos menos, un 17% menos).
A debacle aquí está clara, o BNG vai en caída libre. En contra dos que din que foi o PSOE o grande derrotado en Galiza, vese moi ben que aínda que perdeu menos votos o BNG representa unha maior caída porcentual.
Como ben explica calidonia, o #15m non tivo influencia nas eleccións. A inercia electoral da xente xa ía cara ao PP. Isto non é sorprendente, aínda que canse tanta realidade.
Facendo unha identidade PPSOE onde non se pode distinguir entre a política do PSOE coa que faría o PP, está claro que a balanza inclínase cara ao PP. No caso do BNG, ao identificarse en moitos dos gobernos co propio PSOE, sae definitivamente mal parado (coas súas poucas excepcións). A idea dunha fronte de partidos que ofrece alternativas e aparece como combativo, idea coa que o BNG subiu en apoios electorais, hai tempo que desapareceu. O BNG basou a súa campaña no voto útil facendo un chamamento para "votar masivamente ao BNG para frear á dereita", campaña claramente nefasta e que pouco o diferencia doutras peticións de "voto útil" doutros partidos políticos. A cegueira para ver a súa propia debacle fixándose só na do PSOE seguirá facendo que vaia lentamente desaparecendo da vida política.
Un caso moi representativo é o de Vigo, onde o bipartito fixo que nestas eleccións o PSOE fagocitara ao BNG electoralmente (ao revés do que ocorreu en Pontevedra). A análise que parece que se está a dar é que o BNG perdeu votantes pola esquerda indo a parar a EU (un exemplo desta argumentación pódese atopar en VigoBlog.
Vexamos os números das eleccións en Vigo:
PP: 4.943 votos menos.
BNG: 11.656 votos menos.
PSOE: 5.647 votos máis.
EU: 4.193 votos máis.
OV-GV: 2.441 votos (en 2007 non se presentaron)
UPyD: 1.746 votos (en 2007 non existían)
Con estes números da a sensación de que o BNG perdeu en todo o espectro, non só pola esquerda cara á EU senón que parece que houbo trasvase tamén cara o PSOE. Outra cousa sería autoenganarse. O BNG ten que pararse a reflexionar, ten que pararse a pensar, e darse conta que o mundo non está onde eles dirixen a mirada.
martes, maio 31, 2011
Despois do #22m (1. España)
Na #acampadavigo topeime con estas contas electorais, que veñen a respostar a aqueles que pensan que non serviu de nada o das #acampadas. Só que os cambios van moi lentos e co actual sistema aínda menos se notan.
Estas contas non contan que, na realidade, o PP subiu en votos: 557.956 votos máis (que representa un 7% máis que o acadado en 2007), e que estas contas son certas pola debacle sufrida polo PSOE: 1.484.778 votos menos (un 19% menos que en 2007).
O lugar que me parece máis claro que o #15m funcionou é Madrid, onde o PP perdeu votos (120.592 votos menos), o PSOE perdeu votos (123.293 votos menos), IU gañou votos (26.720) e entrou UPyD no concello onde antes non tiña representación.
Outra imaxe que non aparece por ningures e que tamén mostran o resultado das eleccións é a seguinte, onde claramente se ve que ningún partido pode presumir de representar á maioría da poboación en idade de votar.
O panorama non é moi alentador pois a primeira resentida tras a "grande festa da democracia" parece ser a democracia interna do PSOE, onde parece que sen entender nada lánzanse a un suicidio colectivo que a sociedade non entende e é pola que precisamente se mostra indignada. Tampouco é moi alentador que sexan precisamente os políticos máis corruptos os que saian reforzados electoralmente, polo que aínda teñen máis razóns para seguir facendo o que fixeron ata agora.
Aínda así eu teño esperanza en que o movemento do #15m, con todos os seus erros e con toda a súa inxenuidade, sirva para que a xente se pare a pensar, a reflexionar sobre os políticos que nos tocou sufrir. Aínda que El Roto sempre nos volve á realidade máis crúa:
Estas contas non contan que, na realidade, o PP subiu en votos: 557.956 votos máis (que representa un 7% máis que o acadado en 2007), e que estas contas son certas pola debacle sufrida polo PSOE: 1.484.778 votos menos (un 19% menos que en 2007).
O lugar que me parece máis claro que o #15m funcionou é Madrid, onde o PP perdeu votos (120.592 votos menos), o PSOE perdeu votos (123.293 votos menos), IU gañou votos (26.720) e entrou UPyD no concello onde antes non tiña representación.
Outra imaxe que non aparece por ningures e que tamén mostran o resultado das eleccións é a seguinte, onde claramente se ve que ningún partido pode presumir de representar á maioría da poboación en idade de votar.
O panorama non é moi alentador pois a primeira resentida tras a "grande festa da democracia" parece ser a democracia interna do PSOE, onde parece que sen entender nada lánzanse a un suicidio colectivo que a sociedade non entende e é pola que precisamente se mostra indignada. Tampouco é moi alentador que sexan precisamente os políticos máis corruptos os que saian reforzados electoralmente, polo que aínda teñen máis razóns para seguir facendo o que fixeron ata agora.
Aínda así eu teño esperanza en que o movemento do #15m, con todos os seus erros e con toda a súa inxenuidade, sirva para que a xente se pare a pensar, a reflexionar sobre os políticos que nos tocou sufrir. Aínda que El Roto sempre nos volve á realidade máis crúa:
luns, maio 30, 2011
Sobre o #15m
Aínda que hai quen explica moi ben de onde xurde todo o movemento do #15m (en error500 fan unha análise moi bó para entender todo isto), quédome con esta tira gráfica de El estafador, onde queda moi claro o que eu mesmo penso:
A trampa é caer no que "eles" queren. A trampa é ser coma "eles". Queren que se propoñan alternativas, queren que se creen partidos políticos novos, queren que todos sexan iguais para falar ao mesmo nivel. NON, non pode ser, non é iso o que se quere.
O máis importante do movemento #15m é todo o movemento de pensamento, de reflexión, de crítica... de lectura, de diálogo, de política, de POLÍTICA con letras maiúsculas, da política que nos inflúe directamente a todos e a cada un de nós.
E darse conta que detrás dos "mercados" hai persoas que se están aproveitando sen nengún tipo de escrúpulo.
Deixo aquí un par de vídeos. O primeiro explica como se convirte a débeda privada en débeda pública. O segundo é o vídeo promocional do cómic Españistan:
A trampa é caer no que "eles" queren. A trampa é ser coma "eles". Queren que se propoñan alternativas, queren que se creen partidos políticos novos, queren que todos sexan iguais para falar ao mesmo nivel. NON, non pode ser, non é iso o que se quere.
O máis importante do movemento #15m é todo o movemento de pensamento, de reflexión, de crítica... de lectura, de diálogo, de política, de POLÍTICA con letras maiúsculas, da política que nos inflúe directamente a todos e a cada un de nós.
E darse conta que detrás dos "mercados" hai persoas que se están aproveitando sen nengún tipo de escrúpulo.
Deixo aquí un par de vídeos. O primeiro explica como se convirte a débeda privada en débeda pública. O segundo é o vídeo promocional do cómic Españistan:
DébedoCracia
Un documental sobre a intervención do FMI, o BCE e a UE sobre Grecia e todas as súas implicacións e o exemplo de Ecuador para a solución da débeda ilexítima.
Moi interesante.
(Podedes escoller os subtítulos no idioma que queirades)
Debtocracy International Version por BitsnBytes
Moi interesante.
(Podedes escoller os subtítulos no idioma que queirades)
Debtocracy International Version por BitsnBytes
venres, maio 20, 2011
#15m
Sorpréndome a min mesmo ao comprobar que foi o 23 de febreiro cando neste mesmo blog se falaba do movemento #nonosvotes.
Dende ese día foron aparecendo outros movementos, outras iniciativas que, aproveitando as redes sociais, foron creando debate arredor do descontento xeralizado sobre a maneira de entender a democracia dos políticos que nos tocou sufrir. Estas iniciativas como www.juventudsinfuturo.net, opvdevotaciones.blogspot.com, democraciarealya.es foron organizándose para convocar unha manifestación o domingo 15 de maio (#15m). A partir desta manifestación, a xente quedouse na rúa e comezaron a acampar por todos lados. Todas estas acampadas, tamén as internacionais, poden verse en tomalaplaza.net.
Obviando todos os movementos dos que os colleu totalmente desprevenidos e que tanto os insultan como tratan de manipulalo, o máis importante de todo isto é o debate político xerado que se espalla tamén entre os que nunca quixeron falar de política. Serve para reflexionar sobre o sistema no que estamos, para tentar mudalo, para criticalo, para procurar novas vías, para darse conta de que na democracia o poder reside no pobo.
Unha das críticas máis escoitada deste movemento era que só protestaban polo que non lles gustaba e que non facían ningunha proposta. Esta crítica desfaise por completo en canto se publican as propostas claras e concretas que comparto e subscribo. É moi posible que xa houbera partidos políticos que dicían cousas moi parecidas, pero iso non importa agora. É o momento de pensar, de reflexionar, e que despois cadaquén vote a quen mellor considere. Haberá outras cousas que reivindicar, outras ideas, outros pensamentos máis particulares que haberá que consensuar.
No momento no que se prohibe pola xunta electoral a concentración para o día da reflexión, quédome coa frase de #istoéreflexión. Si, se algo é reflexión, é todo este movemento.
Deixo o que se di en twitter on line sobre todo isto, e o vídeo en directo da Porta do Sol en Madrid.
Dende ese día foron aparecendo outros movementos, outras iniciativas que, aproveitando as redes sociais, foron creando debate arredor do descontento xeralizado sobre a maneira de entender a democracia dos políticos que nos tocou sufrir. Estas iniciativas como www.juventudsinfuturo.net, opvdevotaciones.blogspot.com, democraciarealya.es foron organizándose para convocar unha manifestación o domingo 15 de maio (#15m). A partir desta manifestación, a xente quedouse na rúa e comezaron a acampar por todos lados. Todas estas acampadas, tamén as internacionais, poden verse en tomalaplaza.net.
Obviando todos os movementos dos que os colleu totalmente desprevenidos e que tanto os insultan como tratan de manipulalo, o máis importante de todo isto é o debate político xerado que se espalla tamén entre os que nunca quixeron falar de política. Serve para reflexionar sobre o sistema no que estamos, para tentar mudalo, para criticalo, para procurar novas vías, para darse conta de que na democracia o poder reside no pobo.
Unha das críticas máis escoitada deste movemento era que só protestaban polo que non lles gustaba e que non facían ningunha proposta. Esta crítica desfaise por completo en canto se publican as propostas claras e concretas que comparto e subscribo. É moi posible que xa houbera partidos políticos que dicían cousas moi parecidas, pero iso non importa agora. É o momento de pensar, de reflexionar, e que despois cadaquén vote a quen mellor considere. Haberá outras cousas que reivindicar, outras ideas, outros pensamentos máis particulares que haberá que consensuar.
No momento no que se prohibe pola xunta electoral a concentración para o día da reflexión, quédome coa frase de #istoéreflexión. Si, se algo é reflexión, é todo este movemento.
Deixo o que se di en twitter on line sobre todo isto, e o vídeo en directo da Porta do Sol en Madrid.
xoves, maio 12, 2011
Aclaracións sobre a SGAE
Ás voltas coa SGAE, a propiedade intelectual e os dereitos de autor. Decido chamar á SGAE para facer unhas preguntas moi concretas sobre o que significa ser socio da SGAE. Desta conversa teño estas respostas.
Cando un se fai socio da SGAE, a SGAE vela por todos os dereitos xerados polas obras dos socios. Isto significa que a SGAE cobra polos dereitos de todas as obras tanto se se rexistraron na SGAE como se non. Este rexistro é independente do rexistro de propiedade intelectual. Pregunto entón que se a SGAE cobra os dereitos de autor das obras non rexistradas polo socio, a onde van parar estes cartos. A resposta é simple, para que o socio poida cobrar estes dereitos ten que rexistrar a obra na SGAE. Polo que cando unha persoa se fai socia da SGAE, toda a súa obra pasa a ser xestionada por esta asociación. Explica que isto faise así porque moitas veces os músicos gravan o disco e despois rexistran as obras. Desta forma a xestión dos dereitos de autor non se perde nunca.
Pregunto entón que quixera ter outras obras que poideran ter outro modo de xestión dos dereitos de autor porque me gustaría compartir certas obras sen que se xeneren dereitos de autor, e poidan ser libremente utilizadas. A resposta é clara: É incompatible. A xestión dos dereitos pola SGAE é incompatible con outras licenzas. Eu fálolle directamente de Creative Commons (CC) e afirma que se están estudando formas de poder compaxinar as dúas licenzas, pero que hoxe por hoxe é incompatible.
A última cuestión é sobre que ocorre coa xestión da miña obra se eu me dou de baixa da SGAE, de quen é a propiedade das obras que agora mesmo están rexistradas na SGAE. A resposta é que a propiedade intelectual pertence ao autor da obra. Se me dou de baixa, os dereitos de autor son meus pero eles non os xestionarán.
A conversa finaliza aquí. Pero agora teño outras preguntas. Como saben as obras que xeneran dereitos de autor se non están rexistradas? Respondo eu, máis por sospeita que por outra cousa: A SGAE cobra todos os dereitos de autor que se poidan xenerar, e despois reparte só das obras que están rexistradas polos seus socios.
Que utilidade ten que eu me quede coa xestión dos dereitos de autor se só o pode facer unha asociación de xestión de maneira legal? E isto lévame a outra pregunta, podería crear unha asociación para xestionar os dereitos de autor dos asociados? Ou sexa, poderíase constituir unha asociación entre músicos para cobrar os dereitos de autor xenerados polas súas obras?
Agora decido darme de baixa da SGAE e contarei o proceso.
Cando un se fai socio da SGAE, a SGAE vela por todos os dereitos xerados polas obras dos socios. Isto significa que a SGAE cobra polos dereitos de todas as obras tanto se se rexistraron na SGAE como se non. Este rexistro é independente do rexistro de propiedade intelectual. Pregunto entón que se a SGAE cobra os dereitos de autor das obras non rexistradas polo socio, a onde van parar estes cartos. A resposta é simple, para que o socio poida cobrar estes dereitos ten que rexistrar a obra na SGAE. Polo que cando unha persoa se fai socia da SGAE, toda a súa obra pasa a ser xestionada por esta asociación. Explica que isto faise así porque moitas veces os músicos gravan o disco e despois rexistran as obras. Desta forma a xestión dos dereitos de autor non se perde nunca.
Pregunto entón que quixera ter outras obras que poideran ter outro modo de xestión dos dereitos de autor porque me gustaría compartir certas obras sen que se xeneren dereitos de autor, e poidan ser libremente utilizadas. A resposta é clara: É incompatible. A xestión dos dereitos pola SGAE é incompatible con outras licenzas. Eu fálolle directamente de Creative Commons (CC) e afirma que se están estudando formas de poder compaxinar as dúas licenzas, pero que hoxe por hoxe é incompatible.
A última cuestión é sobre que ocorre coa xestión da miña obra se eu me dou de baixa da SGAE, de quen é a propiedade das obras que agora mesmo están rexistradas na SGAE. A resposta é que a propiedade intelectual pertence ao autor da obra. Se me dou de baixa, os dereitos de autor son meus pero eles non os xestionarán.
A conversa finaliza aquí. Pero agora teño outras preguntas. Como saben as obras que xeneran dereitos de autor se non están rexistradas? Respondo eu, máis por sospeita que por outra cousa: A SGAE cobra todos os dereitos de autor que se poidan xenerar, e despois reparte só das obras que están rexistradas polos seus socios.
Que utilidade ten que eu me quede coa xestión dos dereitos de autor se só o pode facer unha asociación de xestión de maneira legal? E isto lévame a outra pregunta, podería crear unha asociación para xestionar os dereitos de autor dos asociados? Ou sexa, poderíase constituir unha asociación entre músicos para cobrar os dereitos de autor xenerados polas súas obras?
Agora decido darme de baixa da SGAE e contarei o proceso.
luns, maio 09, 2011
¡Copiad, malditos!
O documental ¡Copiad, malditos! fala sobre a propiedade intelectual e os dereitos de autor. É un documental con licenza creative commons e pódese descargar e compartir libremente.
No blog http://copiadmalditos.blogspot.com pódense ver máis información e pódense ver todas as entrevistas completas e as reaccións ao documental.
Un documental que estaba pendiente de ver, un documental que fai reflexionar sobre os dereitos de autor e a súa xestión.
No blog http://copiadmalditos.blogspot.com pódense ver máis información e pódense ver todas as entrevistas completas e as reaccións ao documental.
Un documental que estaba pendiente de ver, un documental que fai reflexionar sobre os dereitos de autor e a súa xestión.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)