Resulta que o primeiro que vin ao chegar á festa da poesía foi o libriño deste ano, que merquei rapidamente máis por nostalxia que por outra cousa, e un libriño de fotocopias onde estaban todos os números da voz do condado. Tamén me apresurei a mercalo, aínda que me parecía un pouco caro. Pero creo que pagou a pena. Agora ando lendo de vagar e descubrindo cousas dos meus viciños. Lecturas que darán moi seguramente material para algún que outro comentario por estes lares.
Ben poderían estar escaneados (dixitalizados) e a disposición de todo mundo. Como os libriños de escolmas de poesías de todos os anos. Aínda que supoño eu que mentras se lle poidan sacar uns cartiños estarán no stand como lote á venda.
Rebuscando na web atopo algunhas portadas, non todas, dos libriños en cuestión. Tamén se poden ler os limiares de todos eles. E só se pode descargar un deles, o do ano 2004, que é precisamente o último ano do que se pode visualizar a portada, o índice e o limiar, de Suso de Toro neste caso.
Rebuscando na miña memoria de neno e nas noticias publicadas no periódico dos anos 1977-1979 fixo que acabara por procurar o poema que lera o Antón Reixa e que me deixara un tanto pampo, que non me resisto a incrustala aquí (na versión dos resentidos e con reflexión de percebeiro incluída):
Ningún comentario:
Publicar un comentario